وقتی کارگزاران انوشیروان ساسانی در حال بنا کردن کاخ کسرا بودند، به او اطلاع دادند که برای پیشبرد کار ناچارند برخی از خانه هایی را نیز که در نقشه بارگاه ساسانی قرار گرفته اند، به قیمتی مناسب خریداری و سپس ویران کنند تا دیوار کاخ از آنجا بگذرد.
اما در این میان پیرزنی هست که در خانه ای گلی و محقر زندگی می کند و علی رغم آن که حاضر شده ایم منزلش را به صد برابر قیمت واقعی اش از او خریداری کنیم، باز راضی نمی شود . چه باید کرد؟ انوشیروان گفت:
” از من نپرسید که چه باید کرد . خودتان بروید و بنا به رسم عدالت و روح جوانمردی که همهء ما ایرانیان داریم، با او رفتار کنید ” .
کسانی که از ویرانه های کاخ کسرا (ایوان مداین) بر لب دجلهء عراق دیدن کرده اند، حتما دیوار اصلی کاخ را هم دیده اند که در نقطه ای خاص به شکل عجیبی کج شده و پس از طی کردن مسیری اندک باز در خطی راست به جلو رفته است . این نقطه از دیوار همان جایی است که خانهء پیرزن تنها بود و بنای کاخ را به احترام حقی که داشت ،کج ساختند تا خانه اش ویران نشود و تا روزی هم که زنده بود، همسایهء دیوار به دیوار پادشاه ماند . از آن زمان هزاران سال گذشته است؛ اما دیوار کج کاخ کسرا باقی مانده است تا نشانهء روح جوانمردی مردم ایران و عدل پادشاهانشان در عهد ساسانی باشد.
دیوار کج کاخ کسرا بر جای مانده است تا یادآور آن پیرزن تنها و نماد روح جوانمردی مردم ساسانی و نشانهء عدل و عدالت انوشیروان باشد .
نظرات شما عزیزان:
تبادل
لینک هوشمند
